amazing.bz

LARRAGA

Hotel El Perico Larraga

In Hondaribbia besloot ik de snelweg San Sebastian-Vitoria Gasteiz rechts te laten liggen en linksaf te gaan via de mooie 2-baans weg naar Pamplona te nemen. Het was er rustig en ik had de ruimte om van het mooie groene landschap te genieten. Dit deel van Baskenland vind ik al jaren prachtig, het is er groen, de bergen zijn nog te bevatten en in de dalen liggen de dorpen schoongeboend en vriendelijk te lonken. De hellingen zijn bedekt met bossen en groene weiden, hier en daar bespikkeld met vee. Een pastoraal landschap. Bij Pamplona komen veel wegen bij elkaar in een ruime ring om de stad. Keuzes te over: Naar Frankrijk, Zaragossa, Madrid. Ik zoek de afslag naar Estella, want daar ligt Larraga ergens in het achterland. Het is een heerlijk ontspannen reis. In de verte zie ik soms een auto en een enkele keer wordt in ingehaald door een zenuwachtige Golf, vaak met een Frans nummerbord. Het laatste stukje gaat over smalle B-weggetjes en zowaar hang ik oook nog even achter een Nederlandse caravan. Dan ben ik weer alleen en rijd ik Larraga binnen en verschijnt mijn hotel in de dorpsstraat. Naast mijn hotel is nog een hotel waar een groot feest aan de gang is. Het kost mij nog wat moeite ergens een plekje voor de Prius te vinden, maar als dat gelukt is daalt er een grote stilte in mijn hoofd. 
De receptie is in de bar, die vol zit met luid pratende mannen in hemdsmouwen, sommigen met de pet op. Zo te zien aan de huidskleur zijn ze gewend aan het buiten werken. De bierglazen geklemd in grote knoestige handen nemen ze me tersluiks op. Er wordt een ober bijgehaald die mij naar de kamer brengt. De hotelkamers bevinden zich op de tweede etage en er is  zowaar een lift. Weliswaar met een speciale gebruiksaanwijzing waarbij het zaak is de knop van je bestemming ingedrukt te houden anders stopt hij ergens onderweg. 

Larraga is een dorp op een steile heuvel en mijn hotel ligt aan de voet daarvan. Als ik buiten kom beginnen alle straten omhoog te lopen. Ik ga wat kriskras door het dorp op weg naar de kerk en kom terecht op het topje van de heuvel waar een wandelpad is aangelegd. Het uitzicht over het omliggende landschap is prachtig. Mooi om te zien hoe elk stukje bewerkbare grond zijn eigen structuur heeft en hoe de woeste gronden het vruchtbare land dreigen te overspoelen. De druivenranken vormen het patroon van een ouderwets wasbord. De rivier is af en toe zichtbaar maar aan de weelderig begroeide randen is hij toch te volgen tot aan de einder. Verder heeft het dorp weinig bezienswaardige maar het uitzicht maakt dat alleszins goed. 
De volgende ochtend pak ik mijn spullen bij elkaar en en vertrek ik naar Estella. Het heeft 's nachts flink geregend en het land ligt te glinsteren in de ochtendzon. In Estella zoek ik de kerk met de trap. Als ik hem vind ben ik tevreden. Ik weet nu waar die ene foto uit mijn fotoarchief, die ik niet kon thuisbrengen, genomen is. Ik wandel nog een beetje door de stad, drink koffie bij het station dat geen station meer is, verwittig mijn tijdelijke huisbaas in Burgos over mijn aankomsttijd en parkeer de Prius voor mijn tijdelijke appartement. Het is zondag en het is feest in Burgos. Daardoor zijn alle winkels dicht en op maandag ook. Alleen de Hypercor is nog open. Na de inspectie van mijn onderkomen wijst de uiterst vriendelijke verhuurder mij hoe ik snel bij de super kan komen en sla ik mijn slag om voor de eerste dagen wat te eten in huis te halen. Daarna installeer ik me in de huiselijke flat met dakterras. Tevreden en moe val ik 's avonds in een diepe slaap. Overigens nadat ik de voordeur op slot heb gedraaid op aanwijzing van de verhuurder. Dat slot is me wat: een cylinderslot met vier grote cylinders, die met een zware klik in hun cylinderbehuizing schuiven.